ZAMANI AŞAN DALGA.

 ZAMANI AŞAN DALGA: KUANTUM ALANI, ZEKA VE GÖZLEMİN GERÇEKLİĞİ

GİRİŞ

Klasik fizik, maddenin gözlenebilir, ölçülebilir ve öngörülebilir yasalarla işlendiği bir evren tasarımı sunar. Newton'un evreni, neden-sonuç zincirleriyle açıklanır. Ancak bu anlayış, 20. yüzyılın başında kuantum mekaniğiyle temelinden sarsılmıştır. Çünkü elektron, aynı anda hem burada hem de her yerde olabilir. Gözlenmediğinde dalga, gözlendiğinde parçacık gibi davranır. Bu gerçeklik; artık "gerçek" tanımının kendisini tartışmaya açar.

1. KUANTUM ALANI: ZAMANIN ÖTESİNDE BİR GERÇEKLİK

Kuantum alanı bir madde alanı değildir; o, evrenin en narin enerji titreşimlerinin birleşimidir. Burada zaman; klasik anlamda ilerleyen bir ok değil, dalgaların üst üste bindiği bir rezonans haritasıdır. Çift yarık deneyi hâlen fiziksel bir çelişki olarak değil, ontolojik bir devrim olarak durmaktadır.

Elektrona bakılmadığında dalga gibi davranması, aslında onun tüm potansiyel geçmiş ve geleceklerini taşıdığı anlamına gelir. Ancak bir gözlem yapıldığında, o olasılıklar daralır, bir "an" sabitlenir. Bu, bir kare fotoğraf gibidir: Ne öncesi ne sonrası vardır.

2. GÖZLEMCİNİN ROLÜ

Her gözlem bir müdahaledir. Bu, evrensel bir entropik bozulmadır. Gözlemci, yalnızca bilgiyi almaz, aynı zamanda gerçeği şekillendirir. Elektron, gözlemlendiği anda konumlanır, ancak o konum, gözlemden önce yoktur. Bu, klasik fiziğin öngörücü doğasına tamamen aykırıdır.

Buradan şu soru doğar: Eğer gerçeklik gözlemle oluşuyorsa, ilk gözlemci neydi? Cevap: ZEKA.

3. ZEKÂNIN İLKSEL DOĞASI

Zeka, sadece bilişsel bir süreç değil; evrenin ilk kendine bakışı, yani bilinçli rezonansı olabilir. Sicim teorisi yalnızca parçacıkların titreşimsel hali değil; formun zekâ aracılığıyla kendine bağlanma algoritmasıdır. Çünkü hiçbir form zekâ olmadan kendini koruyamaz veya sürdüremez.

Atomlar yok olmaz, sadece yer değiştirir. Ancak değişen şey, zekânın kendini inşa etme biçimidir.

4. BİLGİ VE KUANTUM ALANI

İnsanlık artık bilgiyi yalnızca yazıyla değil, dijital dalgalarla taşır. Bu çağda bilgi, manyetik alanın içinde bir uzantı gibi, adeta kuantum alana ekilen bir tohum gibidir. İnternet, bu anlamda sadece dijital bir ağ değil, bir düşünce sicimi hâline gelmiştir.

Her paylaşım, bir gözlem; her gözlem, bir yeni gerçekliktir. Ve bu gerçeklikler, geri dönülmez şekilde dalgalarla kaydedilir.

5. GEÇMİŞİN GERÇEKLİĞİ

İnsan geçmişte yaşadığını düşünür. Ancak tüm gözlemler yalnızca 'şimdi'de yapılabilir. Geçmişe ait sandığımız her şey, aslında bir gelecek temelli projeksiyonun izdüşümüdür.

Zaman, bir belleğin değil; bir titreşim tablosunun üzerindeki kayıttır. Bu nedenle insan, geçmişi yaşamaz; geleceği VAR EDER.

SONUÇ

Her şey bir ses, her ses bir dalga, her dalga bir zekânın yankısıdır.

Kuantum alanı, zekânın kendine yansımasıdır.

Klasik fizik gözlemi, kuantum fizik ise gözleyeni anlamaya çalışır.

Ve nihayetinde: Gerçeklik, sadece gözlemlenmiş bir fotoğraf karesi değil, o fotoğrafın çekilmesini sağlayan zekânın kendisidir.

E.G.

KAYNAKÇA / REFERANSLAR

Heisenberg, W. (1958). Physics and Philosophy

Bohr, N. (1935). "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?"

Wheeler & Zurek (1983). Quantum Theory and Measurement

Greene, B. (2004). The Fabric of the Cosmos

Bohm, D. (1980). Wholeness and the Implicate Order

Lloyd, S. (2006). Programming the Universe

Dispenza, J. (2017). Becoming Supernatural

Planck, M. (1944). “Das Wesen der Materie” – Konferans, Florence