YORGUN BİR GEÇMİŞİN GÖLGESİNDE
CEHALET: ZAMANIN YÜRÜYEN GÖLGESİ
Geçmiş yalnızca bir tarih değildir.
Geçmiş bazen bir zincirdir.
Yorgun bir gölgedir, insanın ensesinde taşıdığı.
Ve biz, bilginin çağına doğduk.
Bilginin çığlık attığı, ama çoğunlukla sessizlikle karşılandığı bu yüzyılda…
İsimler değişti, yalanlar şekil değiştirdi ama o hep orada kaldı:
ADI: CEHALET
Neolitik dönem, insanın tohumla kurduğu ilk bağı anlatır.
Toprakla, doğayla, güneşle…
Ama bir başka şey daha başlar:
Kontrol.
Talan.
Yok ediş.
Bir seçim anıdır Neolitik:
Anlamak mı?
Yoksa ele geçirmek mi?
Bugün o sorunun cevabını yaşıyoruz.
Kendimizi, evreni, doğayı “sahip olunacak şeyler” gibi gören karanlık bir zihinle.
HURAFE: İNSANIN KENDİNE TAPTIĞI PUT
Hurafe sadece bir yanlış inanç değildir.
Hurafe, cehaletin kutsandığı yerdir.
Doğar doğmaz isim koyar insan ona.
Ve sonra onu korur, büyütür, hatta uğruna savaşır.
İnsan, kendi zincirine “kutsal” diyorsa,
O zincir hurafedir.
AYDINLIĞIN EN BÜYÜK YANILGISI
Aydınlık, her zaman aydınlıktır.
Karanlık ise kendi varlığını tehdit altında hissettikçe saldırır.
Taş olur.
Ateş olur.
İnkar olur.
Ve ne yazık ki,
Aydınlığın hatası da budur:
Karanlığı değiştirebileceğini sanmak.
Ama bazı karanlıklar değişmez.
Sadece ağzı daha çok laf yapan bir cehalete dönüşür.
YEŞİLİN SESSİZ ÇIĞLIĞI: GREENPEACE NEREDE?
Bir zamanlar vardı.
Bir ses vardı.
Gemilere karşı duran yelkenli umutlar.
Buzulların içinde yanan yürekler.
Greenpeace.
Doğayı koruyacaktı.
İnsana “dur” diyecekti.
Kirli akıntılara karşı bir yeşil direnişti.
Ama sonra ne oldu?
Duyarsızlık öldürür her şeyi.
Sadece ormanı değil,
Bir fikri de,
Bir mücadeleyi de…
Bir sesi de.
Greenpeace, artık çoğumuzun hafızasında bir kelime sadece.
Ama belki de onu öldüren karanlık değil,
Bizim sessizliğimizdi.
ŞİMDİ SESİ YÜKSELTME ZAMANI
Belki Greenpeace sadece bir isimdi.
Ama onun taşıdığı ruh, hâlâ kurtarılmayı bekliyor.
Doğa bizden çoktan vazgeçti,
Ama biz doğadan vazgeçmemeliyiz.
Bugün,
Yeşil çığlığı tekrar yükseltme zamanı.
Adı unutulan her fikir gibi,
Greenpeace de yeniden doğabilir.
Yeter ki, birileri yeniden ses versin.
Yeter ki, sen "unuttum" deme.
Çünkü hatırlamak, direnmektir.
SON SÖZ DEĞİL, İLK ATEŞ
Bedenine cehalet giydirilmiş insan,
Kendi gölgesinden korkar.
Ama bazen bir kıvılcım yeter.
Ve o kıvılcım,
Belki de bu satırdadır.
#Cehalet
#Greenpeace
#Unutma
#KaranlıkZihin
#Hurafe
#DoğaDirenir
#AydınlıkUnutmaz
#YeşilÇığlık
#GeçmişinGölgeleri
🖤
E.G.
No comments:
Post a Comment