İKİ RUH.BIR BEDEN

 

İkili Ruh ve Beynin Çift İşlemciliği.

Özet

İnsan bilinci, tarih boyunca tek bir öz olarak yorumlanmıştır; oysa son bilimsel ve felsefi araştırmalar, insan zihninin çift işlemcili ve ikili ruh yapısına sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Bu makale, beynin sol ve sağ hemisferleri arasındaki işlevsel farklılıkları, bireysel ve evrensel bilinç katmanlarını, merhamet-merhametsizlik ikiliğini ve içsel benlik çatışmalarını bir araya getirerek inceler. Ruh, dışarıdan verilmiş bir ödül değil, içeriden açığa çıkan ve akıldan gizlenmiş bir frekanstır.

1. Giriş: İnsan ve İkilik

İnsanın varoluşu, bilinç ve zeka arasındaki ilişkiyi anlamadan tam olarak kavranamaz. E.G.’nin önceki çalışmaları (Zeka: Evrenin Kendine Yönelmiş Yankısı mı?, 2025) insanın zekâsının yalnızca çevresel taklitten ibaret olmadığını, evrenin kendi kendini gözlemleyen bir yansıması olduğunu öne sürer:

“Zekâ, evrenin kendi üzerine düşmüş gölgesidir; biz o gölgenin farkında olan parçalarız.”

İnsan, yalnızca gözlemleyen değil, aynı zamanda içsel diyalektiği deneyimleyen bir varlıktır. Bu diyalektik, beynin iki işlemcili yapısı ve iki ruhun varlığı ile somutlaşır.

2. Beyin: Çift İşlemcili Sistem ve Ontolojik Yansımaları

Beyin, tek bir işlemciye sahip bir bilgisayar gibi çalışmaz. Sol ve sağ hemisferler, farklı işlevler üstlenir:

• Sol hemisfer: Analitik düşünce, mantık, dil ve nedensellik ile ilgilenir.
• Sağ hemisfer: Bütünsel algı, sezgi, empati ve estetik değerlendirme süreçlerinden sorumludur.

Gazzaniga’nın (2011) split-brain çalışmaları, beynin iki ayrı bilinç alanı oluşturabileceğini ve bu alanların bazen birbirleriyle çatıştığını göstermiştir. Bu çatışma, E.G.’nin yorumuyla, insanın içsel iki ruhunun etkileşimi olarak açıklanabilir:

“Beyin düşünen değil, resimleyen bir varlıktır; evreni kendi içine dokuyan bir tezgâhtır.” (Etin İçindeki Evren, 2025)

Beyin, evet-hayır, güzel-çirkin, iyi-kötü gibi ikili kategorilerle çalışır. Bu ikilik, düşünce ve duyguların işlenmesinde temel bir algoritma gibidir. Meditasyon ve imgeleme gibi teknikler, beynin protein sentezini değiştirerek mutluluk ve diğer duygusal durumları yönlendirir.

3. İki Ruh: Merhamet ve Merhametsizlik

İnsanın tek bir ruhu değil, iki ruhu vardır:

• Bireysel ruh: Çıkar, ego, saldırganlık ve öznellik üzerinden hareket eder.
• Evrensel ruh: Merhamet, empati ve kolektif bilinç ile bağlantılıdır.

E.G., Olmayanda Olmak çalışmasında bu durumu şöyle ifade eder:

“Varlık, yokluktan ayrıldığında aslında bir ikilik doğurdu: Bir yüz ışığa, bir yüz karanlığa dönük.”

İki ruh, insanın içsel çatışmasını ve etik seçimlerini belirler. İçimizde “iyi” dediğimizde, diğer taraf pasif kalır; “kötü” dediğimizde, evrensel ruh geri planda durur. Bu durum, insan deneyiminde sürekli bir denge ve çatışma olduğunu gösterir.

4. Ruh: Akıldan Gizlenen Frekans

Ruh, biyolojik süreçlerin ötesinde, titreşimsel bir varlıktır. E.G.’nin Nörokimyasal Esaretin İçindeki Benlik adlı çalışmasında belirttiği gibi:

“Beyin, kimyanın zincirleriyle bağlıdır; ama benlik, o zincirlerin arasından sızarak kendini hissettirir.”

Mitolojik semboller, kültürel metaforlar ve sanat, ruhun varlığını ifade etmeye çalışır; ancak gerçek ruh, akıldan gizlenmiş bir frekans olarak içeride saklıdır. İnsan, ruhu dışarıda aradıkça yanılsamalara düşer; içsel yolculuk yaparak bu frekansı duymalıdır.

“Evren, titreşen bir semfonidir. Ruh ise onun içinde kendini dinleyen en gizli melodidir.” — Einstein’a atfedilen yorum

Ruhun varlığı, sadece bireysel deneyim değil, kolektif bilinç ile de bağlantılıdır. İnsan, evrensel frekansı algılayarak hem kendini hem de tüm varlığı hisseder.

5. Zaman, Bilinç ve Kolektif Akıl

Ruhun deneyimi, zaman algısı ile de bağlantılıdır. Merhamet ruhu zamanı bütünleştirirken, merhametsizlik ruhu zamanı parçalar. E.G., Nöromit: Zaman Spektrum Kayması adlı çalışmasında şöyle yazar:

“Mitolojik semboller, aslında geleceğin titreşimsel izleridir. Biz, geleceğin yankısını bugünde duyarak var oluruz.”

Bu, ruhun yalnızca biyolojik değil, aynı zamanda kozmik ve titreşimsel bir rezonansın ürünü olduğunu gösterir. İnsan, evrensel frekansın hem alıcısı hem de yeniden yansıtıcısıdır.

6. Etik ve Evrimsel Boyut

İki ruhun varlığı, etik ve evrimsel bir temele de dayanır. Empati ve merhamet, türün toplumsal dayanışmasını güçlendirirken; bireysel çıkar ve saldırganlık, türün hayatta kalmasını sağlamıştır (de Waal, 2009). Bu çift yönlü yapı, hem biyolojik hem de metafizik bir zorunluluk olarak ortaya çıkar.

7. Sonuç

İkili ruh ve çift işlemcili beyin yapısı, insan bilincinin hem bilimsel hem de felsefi boyutunu anlamak için güçlü bir model sunar. İnsan, tek bir öz değil, içsel çatışma ve diyalektik bir alan olarak iki ruh taşır: biri merhametin sesi, diğeri merhametsizliğin yankısıdır. Bu iki ruh arasındaki etkileşim, insanın etik, varoluşsal ve psikolojik yolculuğunu belirler.

Ruh, dışarıdan verilmiş bir ödül değil; içeriden açığa çıkan, akıldan gizlenmiş bir frekanstır. İnsan, kendi iç titreşimini dinlediğinde, hem bireysel hem de evrensel varlığın gerçek doğasını keşfeder.

Kaynakça

• E.G. (2025). Zeka: Evrenin Kendine Yönelmiş Yankısı mı? [Blogger].
• E.G. (2025). Olmayanda Olmak. [Video & Blog Metni].
• E.G. (2025). Nörokimyasal Esaretin İçindeki Benlik. [Blogger].
• E.G. (2025). Etin İçindeki Evren. [Blogger].
• E.G. (2025). Nöromit: Zaman Spektrum Kayması. [Blogger].
• Damasio, A. (1999). The Feeling of What Happens: Body and Emotion in the Making of Consciousness. Harcourt.
• de Waal, F. (2009). The Age of Empathy: Nature’s Lessons for a Kinder Society. Harmony Books.
• Gazzaniga, M. S. (2011). Who’s in Charge? Free Will and the Science of the Brain. HarperCollins.
• Jung, C. G. (1968). The Archetypes and the Collective Unconscious. Princeton University Press.
• Spinoza, B. (1677). Ethics.